Foute schoenen, een veel te zware rugzak, onophoudelijke regen, slangen, beren op de weg, dorst, koud tot op het bot en de weg kwijt. Ik heb het allemaal meegemaakt.
Alleen zijn mijn ervaringen gedoseerd over tientallen bergtochten van maximaal vier overnachtingen met maaltijden in berghutten, over een periode van ruim twintig jaar. Altijd in gezelschap van reisgenoot J. Die niet alleen het verdwalen en de beren op de weg regelt, maar er uiteindelijk ook voor zorgt dat we weer veilig thuis komen.
Het boek Wild van Cheryl Strayed
De Amerikaanse Cheryl Strayed gaat op haar zesentwintigste, zonder noemenswaardige wandelervaring, in haar eentje een groot deel van de Pacific Crest Trail lopen. Zij doet het the hard way, waarbij ze zelf haar eten, drinken en een tent meezeult. Dat gaat niet anders, want de route gaat over de kammen van verschillende bergketens in de Verenigde Staten.
Iets buiten de bebouwde kom dus.
Pacific Crest Trail
De Pacific Crest Trail loopt langs de hoogste delen van de Sierra Nevada en de Cascade Range, die zo’n 160 à 240 km ten oosten van de Amerikaanse Stille Oceaankust liggen. Het pad begint in het zuiden in het plaatsje Campo (Californië) op de grens met Mexico. Van daaruit loopt het Pacific Crest Trail noordwaarts langs heuvelruggen en bergketens.
Het pad doorkruist 25 nationale bossen, 7 nationale parken en verschillende beschermde wildernisgebieden. Het pad steekt de staten Oregon en Washington door alvorens z’n noordelijke terminus te bereiken juist over de grens met Canada in het Manning Park in Brits-Columbia. De totale lengte van het pad bedraagt 4286 km. Het hoogteverschil bedraagt ongeveer 4000 m. De hoogste bergpas is de Forester Pass.
Bron Wikipedia
Deze jonge vrouw heeft op haar vijfentwintigste al meer meegemaakt dan de meeste mensen in een heel leven. Ze is getrouwd, gescheiden, onderging een abortus, heeft beide ouders verloren en is aan heroïne verslaafd.
Tijdens deze monstertocht probeert ze de rafelranden van haar bestaan te repareren.
Een inspirerend boek?
Over haar ervaringen heeft Cheryl het boek ‘Wild’ geschreven. De reis begint in de Mojave woestijn in Californië en eindigt in de staat Washington. Haar verhaal is net zo inspirerend als afschrikwekkend. Ik voel de blaren, de angst voor wilde beesten, het verdwalen. Ik ben vies, eenzaam, verdrietig en heb honger terwijl ze me meeneemt op haar trektocht langs de puinhopen van een moeilijke jeugd.
Na het lezen van haar relaas weet ik zeker dat ik dit niet moet willen. Een reis die ik zowel geestelijk als lichamelijk niet zou kunnen opbrengen. De Pacific Crest Trail is een waanzinnige tocht over de toppen van de Amerikaanse bergen waar ik vooral vanuit mijn gemakkelijke stoel van wil genieten.
Appalachian Trail
De Appalachian Trail, die een paar keer in het boek genoemd wordt, lijkt me meer behapbaar voor gewone stervelingen zoals ik. Dit is een langeafstandswandeling van 3500 kilometer door de Appalachen in het oosten van de Verenigde Staten. Op deze route kun je tochten maken waarbij boerderijen en wilderniskampen met elkaar verbonden zijn. Meer geschikt voor softies, zoals ik, dus.
Het boek Wild is in 2012 uitgegeven en in 2014 verfilmd. Ik loop achter, want de film heb ik niet gezien en het boek net pas (in het Engels) uitgelezen. De Engelstalige versie leest als een trein, ik weet niet hoe het zit met de Nederlandse vertaling.
Praktische informatie
Jep, ik heb die film gezien over dat meisje dat die trail ging lopen! Echt wel goed, hoedje af voor zo iemand zeg ik. Onderweg laat ze zowat de helft van haar rugzak achter als ze een meer ervaren wandelaar tegen komt. Zij zou ook veel aan je tips gehad hebben voor ze vertrok ;-)
@Marguerita,
De film moet ik nog zien, maar als ik het boek eerder gelezen heb, valt de film eigenlijk altijd tegen.
@Stefania: jouw verhaal over de loterij van de plaats waar en wanneer je geboren bent spreekt me erg aan. Het doet me denken aan het boek van Alexander Kis met een v-tje op de k van zijn achternaam. Ik denk met de titel in het nederlands: het gebruik van de mens. Hij gaat nog een stapje verder, beschrijft twee personen, beide ergens geboren op de Balkan, die zich ontwikkelen, bijna onopgemerkt, in twee tegenstrijdige kampen. Jouw verhaal en dat van Alexander Kis met zijn v-tje, lerén mij heel erg goed zelf te blijven nadenken, desnoods tegen de draad in van deze of gene groep met haar groepsbelangen
@Jan,
Het verhaal dat je beschrijft van Alexander Kis met v-tje komt me erg bekend voor. Volgens mij heb ik het boek gelezen, maar kan het nu even niet opzoeken want ik ben niet thuis.
Als ik zulke verhalen opschrijf twijfel ik altijd erg, aan een kant wil ik mijn mening niet opdringen, aan de andere kant is mijn blog sowieso iets subjectiefs. Als ik de Trumps en Wilders van deze wereld hoor praten, vind ik dat ik mijn geringe invloed toch moet inzetten voor een betere wereld. Inderdaad, desnoods tegen de draad in. Jouw vragen helpen me trouwens scherp te blijven. Ze leggen vaak de vinger op de zere plek.
Inspirerende & persoonlijke reactie,mooi hoe je zoekt naar bronnen,je eigen gedachten en ervaringen in het boek betrekt en afbeeldingen deelt.
Herkenbaar voor mij om zo een boek te lezen,erg leuk!
Claar,
De enige manier van mij om een boek te lezen. Ik denk trouwens dat veel mensen pas iets interessant vinden als ze (een gedeelte) van het verhaal herkennen.