Genua Foto Centro video- comune di Genova
Bizar, opeens uit het niets doemt er een brede winkelstraat op in het centrum van een stad waar ik al jaren woon. De volgende dag is de straat verdwenen. Ik zou aan mezelf gaan twijfelen als huisgenoot J. geen getuige was geweest van deze geheimzinnige verplaatsing. Hoewel nu, jaren later, ontkent hij dit voorval.
Het is me al vaker gebeurd. Straten en pleinen die op onverwachte plekken opduiken en later in geen velden of wegen te bekennen zijn. Een merkwaardig fenomeen, waar alleen ik last van lijk te hebben.
De Italiaanse stad Genua
Daarom ben ik ook zo blij als ik het onderstaande fragment lees in ‘La Superba’, een roman over de Italiaanse stad Genua.
Pleintjes zo groot als een parkeerplaats, die zich elke nacht op mysterieuze wijze op een andere plek bevinden. Daar zijn barretjes, maar ook die verwisselen van plaats. De kunst is om de straatjes te betrappen tijdens hun nachtelijke verschuivingen. Maar het gebeurt onhoorbaar en heel snel. Of juist heel langzaam. Dat weet ik nog steeds niet.
Bladzijde 59, uit La Superba door Ilja Leonard Pfeijffer¹
Ha, ik ben niet de enige.
Het fragment komt uit een boek waar ik met enig voorbehoud aan begonnen ben. Een familielid duwde de roman in mijn handen met de veelbelovende woorden. “Hier, misschien vind jij er wel wat aan. Al die straatjes, pleinen en dat rondwandelen door de stad boeien me niet zo”.
Piazza delle Erbe. Via della Maddalena. Via Garibalidi. Salita San Francesco.
Inderdaad, op de eerste bladzijde heb ik er al vier te pakken. Ik ben nog nooit in Genua geweest, toch klinken deze namen bekend in de oren. Want net zoals in Nederland in elke plaats een Hoofdstraat, Schoolstraat en Koningin Julianaplein ligt, heeft iedere Italiaanse stad een ‘Piazza delle Erbe’ en een weg die vernoemd is naar de nationale held, Giuseppe Garibalidi.
Het labyrint van Genua. Foto Centro Video Comune di Genova
La Gazzetta dello Sport
De vele verwijzingen naar mij onbekende plekken storen niet. Het Genovese labyrint komt tot leven door de beschrijvingen van de kleurrijke personages. Als dochter van een Italiaanse moeder herken ik ze zonder ze te kennen: de travestieten, het mooiste meisje van Genua en bovenal de Italiaanse man, die het dagelijkse nieuws door een roze bril ziet.
De wereld gaat naar de klote, honderdduizenden sloebers landen op Lampedusa, de regering heeft de noodtoestand uitgeroepen, er zijn soldaten in de straten en mensen sterven van ellende, maar als je de Gazzetta dello Sport leest, hoef je daar niets van te merken. Daarin gaat het alleen over dingen die echt van belang zijn, zoals het foute passes van de linkerflank in vergelijking met het seizoen 1956/1957.
Een zin van drie regels. De meeste in dit boek zijn langer.
Ze zeiden dat Europa een fort is
Normaal gesproken haak ik af bij al te ingewikkelde zinnen, nu niet. Want Ilja schrijft pakkend. Terloops behandelt hij zware thema’s als migratie, hoererij en de corruptie in Italië. Soms hilarisch en op andere plekken akelig confronterend. Het boek is begin 2013 uitgegeven. Zijn omschrijving van de migrantenproblematiek loopt vooruit op wat de meeste mensen nu pas door beginnen te krijgen.
Seks
Het geslachtsleven van de schrijver is een ander belangrijk thema in het boek. Sommige scènes, zoals seks met een afgehakt been zijn op zijn minst vreemd. De meeste beschrijvingen van ‘de daad’ zijn ronduit smakeloos. Ook dit is een punt waarop ik normaal gesproken stop met lezen. Nu niet, want hoe raar sommige stukken ook zijn, ze passen in La Superba, de hoogmoedige.
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm. Ilja, de schrijver is aan het woord. Zoals hij herhaaldelijk vertelt, is hij in Nederland een gevierd schrijver, dichter en columnist. Toch had ik, verwoed lezer, wel eens van hem gehoord, maar nog nooit de behoefte gehad iets van hem te lezen.
Reisgids Genua
Ik ben om. Ik kijk nu al uit naar zijn volgende roman. Een bezoek aan Genua is met het lezen van dit boek hoog opgeklommen in mijn verlanglijstje, met La Superba als mijn reisgids natuurlijk.
Voor toeristische informatie zie de website van het Genova Verkeersbureau.
____________________
Volg dit blog
Het beste aan het boek vind ik al die verwijzingen naar transseksualiteit. Je moet het boek twee keer hebben gelezen, wil je ze allemaal zien.
@Janneke,
Dat idee had ik al. Ik heb me voorgenomen om het nog een tweede keer te lezen, want ik heb inderdaad het idee dat ik nog veel gemist heb. Mijn plan is om dat te doen nadat ik in Genua ben geweest om zo er nog een keer plezier van te hebben.
Ook je voormalig plaatsgenoot W.Moorman geeft hoog op over La Superba maar wist mij niet te overtuigen.Jouw beschrijvingen maken mij echter toch nieuwsgierig.In ieder geval dank voor je blog erover,erg leuk en informatief.
Je haalt er recensie mee uit ‘droge stof’ en maakt er levendige beelden van,het vleugje humor wat ik erin bespeur is extra verfrissend.
Vaker doen Stefaniaxxx
@Clara,
Ik kan me voorstellen dat het boek niet voor iedereen is. De beschrijvingen van de Italianen zijn niet met een vleugje humor gedaan, die zijn hilarisch. Tenminste voor iemand zoals ik die haar hele leven al met Italianen in aanraking is gekomen. Wellicht dat dit voor de gemiddelde Nederlander minder leeft. Zijn schrijfstijl is echt prachtig. Geef het minstens 50 pagina’s, als je het dan nog niets vindt, dan kun je het wegleggen want dan ga je het ook niet waarderen, denk ik.
Wim en ik zijn het geloof ik wel vaker eens, behalve over de belangrijkheid van voetbal in het leven ;).
La Gazzetta dello Sport schrijf je met 2 zz en e tt. Ik had het boek gelezen toen het uit kwam en ik vond het mooi geschreven ,maar van Genova heb ik een andere beeld. Sucses, mam
Dag mam,
Dank, ik heb het aangepast. Ik dacht al dat jij er wel een ander beeld van zou hebben. Ik denk dat het met Genova is zoals met de meeste plaatsen. Het heeft waarschijnlijk meerdere lagen en je ziet waar je in geïnteresseerd bent.
Prachtig boek
Staartje,
We zijn het roerend eens.
Ik ben een paar keren in Genua geweest, heerlijke bizarre stad. Jouw fotografisch oog zal in overdrive gaan ;-). En als het even moet bezinken : een paar uren in Camogli kan wonderen doen.Ik heb het boek naderhand gelezen, het past echt bij het beeld van de stad.
@Judy,
Ik vroeg me af of ik het zo goed vind omdat ik als 1/2 Italiaanse zoveel herken en dat het voor de ‘gemiddelde’ lezer misschien minder interessant is. Dus gelukkig herken jij als Belgisch (zonder Italiaanse wortels, zover ik weet) het ook. En nu moet ik gaan opzoeken wat Camogli is.
Ik ben benieuwd… wat is je top3 wensenlijstje van reisbestemmingen?
grtz, Leon/MrLeeJohn
Leon,
Geen gemakkelijke vraag. Een realistisch als in haalbaar (tijd, geld) of droomlijst? Op mijn droomlijst staan Tibet en Butan, Costa Rica, Cuba, Paaseiland, Galapagos, gorilla’s kijken in Rwanda, terug naar India om daar zes maanden rond te trekken. Iran, Botswana, Madagascar, Antartica. Pff, een top drie is niet zo gemakkelijk. Er is zoveel te zien.
Een top3 is inderdaad lastig. Nog lastiger is een top1. Want je kunt er maar 1 tegelijk als eerstvolgende doen. Succes met kiezen!
grtz, Leon
La Superba http://t.co/qGQdcumYTl