Tajo de los Bermejales
Vanaf het plaatsje Cacín, in de provincie Granada, wandel je door een sensationeel ravijn naar het stuwmeer van Bermejales. Je loopt over hangbruggen, je klautert over rotsblokken en met touwen ga je steile wanden op én af. De wandeling is slechts 6 kilometer, maar duurt, afhankelijk van je fitheid, een paar uur.
Omdat je tijdens deze tocht een prachtig landschap combineert met een tikkeltje gevaar is dit het ideale uitstapje als je je vakantiehuis deelt met een stel suf gegamede pubers. Terwijl jij van de natuur geniet, kunnen zij eindelijk weer eens de buitenlucht opsnuiven en toch hun broodnodige shot adrenaline binnen krijgen. Na gedane zaken kunnen ze zich dan weer met nieuwe energie storten op het elkaar dood te schieten of van de weg te rijden via de Wii of Xbox, terwijl je met een glaasje wijn op het terras van de commotie bij komt.
Kortom, dit is een mooie dagtrip vanaf de Zuid-Spaanse Costa’s of combineer met een stedentrip naar Granada en/of Malaga.
Routebeschrijving
Op deze route is geen brug te ver, letterlijk. Je begint bij de Puente Romano, de Romeinse burg, bij het dorp Cacín en eindigt bij een monumentale brug bij het stuwmeer van Bermejales.
Puente Romano
De Romeinse brug ligt drie kilometer buiten het dorp. Bij de afslag naar de Puente Romano staat een bord met ‘verboden toegang voor onbevoegden’. Dat is alleen een probleem als je Spaans spreekt, want deze weg moet je op. Wat een groter probleem is, is de slechte staat van de weg. Tenminste als je een dure of laag-bij-de-grondse auto bezit, denk Porsche, Mini of sportauto. De kans dat je hier dan de onderkant van je auto uit rijdt, is niet gering.
Rio Cacín
Maar goed er even van uitgaande dat je een oude auto of 4WD hebt, dan rij je door tot de brug. Steek die over en parkeer aan de overkant. Je loopt meteen naar links, je volgt de zandweg ongeveer 50 meter waarna je pad naar beneden volgt, het dal in. Eenmaal bij de rivier (Río Cacín) aangekomen, ga je weer naar links, richting het stuwmeer. Je volgt de hele wandeling zoveel mogelijk de rivierbedding. Bij twijfel, want zoals vaak in Andalusië is er geen bewegwijzering, blijf je zo dicht mogelijk bij de rivier. Behalve het laatste stuk, daarover later meer.
Tajos de Bermejales
Het eerste deel van het traject is goed te doen. Je gaat wat hangbruggetjes over. Deze bungelen hoogstens een paar meter boven de grond boven een klein laagje water. Zelfs al zou de brug instorten, wat niet de eerste keer zou zijn in Zuid-Spanje, loop je hoogstens een gebroken enkel op. Maar laat ik het zo zeggen, ik zou er niet met mijn familie op gaan staan voor de foto.
Afijn, tot dusver niets aan de hand.
Nu waar het hachelijk wordt, is het middenstuk waar je een tiental keren hangend aan touwen steile wanden op en af moet. Zeker als het net geregend heeft, kunnen de paden en sommige van de rotsen modderig en dus glad zijn. Niets aan te doen. Je moet door.
Onderweg ga je ook nog eufemistisch genoemd een ‘flexibele’ ijzeren trap af. (zie hier voor foto’s) en het ravijn uit en weer in. Je daalt en klimt in totaal zo’n vijfhonderd meter.
Stuwmeer Bermejales
Je weet dat je de kloof bijna uit bent als je in de verte elektriciteitspalen ziet. Nu draait het pad ogenschijnlijk van het eindpunt weg.
Je kunt dan twee dingen doen:
- het pad blijven volgen
- je partner achterna
Onder het motto: samen uit, samen thuis, volg je je partner terwijl je nog wat tegensputtert:’Ja maar het pad. En steile wand, en rivier.’ Waarop hij zegt: ‘Doe nou niet zo moeilijk. We zijn een paar honderd meter van het eindpunt vandaan. Daar, je ziet de brug al liggen.’
Afijn na een half uur van het betere klimwerk, gestunt en gevloek verdwijnt je partner na een gil uit het zicht, onder de grond.
Dit is een prima plek om te overwegen of:
- hij hulp nodig heeft;
- je hem nog een tijdje in zijn verdiende sop laat gaar koken. Uiteindelijk komt hij wel weer tevoorschijn. Waarschijnlijk grotendeels ongeschonden.
Onverschrokken loopt hij dan door naar de rivier, om uit te vinden dat deze, totaal onverwacht natuurlijk, ondoorwaadbaar blijkt te zijn. Met het eindpunt op enkele meters afstand keer je je dan om, om nogmaals over steile rotsen (zonder touwen) te stunten om zo terug te keren naar de route. Toch wel een mooi stuk. Dat wel! Dit alles is uiteraard hypothetisch, want jullie wijken natuurlijk niet af van het ‘rechte pad’.
Uiteindelijk kom je uit bij het stuwmeer van Bermejales, bij een monumentale brug. Het water is turquoise gekleurd, hier lachen de omringende bergen je liefelijk toe. Je bloeddruk kan weer tot een normaal niveau dalen onder het genot van een picknick of een lunch bij het restaurant in het dorpje.
Praktische informatie
Deze wandeling is tamelijk zwaar, doordat je veel klimt en klautert. We deden over de heenweg 3 uur, dit is inclusief de weg zoeken en foto’s maken. De terugweg, via de geasfalteerde weg, duurde anderhalf uur.
Terugweg
- Je loopt terug via hetzelfde wandelpad. De route begint dan bij de kerk op Calle Zachatin.
- Of je loopt terug via de weg. Je volgt de A338 voor 3 kilometer. Daarna ga je naar rechts, het pad op richting de Romeinse Brug, maar dan van de andere kant. Ook hier staat een bord ‘verboden voor onbevoegden’.
Kleding
- Er zitten in de lente en zomer veel teken. Je loopt op deze route langs en door struiken. Doe daarom, ook als het warm is, een lange broek aan. Controleer als je thuis bent altijd op teken, want je wilt geen ziekte van Lyme oplopen.
- Draag een pet of hoed tegen de zon.
- Zorg voor goede wandel- of bergschoenen. Dus geen tennisschoenen, sandalen of slippers. Daar krijg je spijt van.
- Zorg dat je je handen vrij houdt, dus neem een rugzakje mee voor water, voedsel en andere benodigdheden onderweg.
Het weer
- Controleer de weersvoorspelling vooraf. Je wilt hier niet zijn als het gaat regenen. Het pad wordt dan modderig.
- Bij goed weer, loop je het grootste deel in de zon. Doe zonnecrème op en neem voldoende water mee voor onderweg.
Restaurante El Cruce
Het restaurant El Cruce ligt in het dorpje vlak bij het eindpunt van de route. Het restaurant heeft een terras en je kunt er (eenvoudig) eten. Deze ligt op de kruising naar de A338.
Het Culinair Geheugen
Zilveren Zusters