Historische begraafplaatsen Amsterdam

Laat me je doden zien, en ik vertel je wie je bent. Ieder graf vertelt een verhaal, soms is het een zeer korte samenvatting, de andere keer is het nietszeggend, bloemrijk of juist armzalig. Begraafplaatsen zijn plekken van stilte, maar wie goed kijkt, ziet er ook verhalen, symbolen en soms zijn het plekken waar de stadse natuur de vrije hand krijgt.

Rond Amsterdam liggen drie heel verschillende begraafplaatsen, elk met hun eigen karakter: de eeuwenoude Joodse begraafplaats Beth Haim in Ouderkerk aan de Amstel, de verborgen oase Huis te Vraag in Amsterdam-Zuid en het veelzijdige, bijna museale Zorgvlied.

Beth Haim graven

Beth Haim – een zee van zerken in Ouderkerk aan de Amstel

Beth Haim is de oudste Joodse begraafplaats van Nederland, gesticht in 1614 door Sefardische Joden die uit Spanje en Portugal waren gevlucht. Ze brachten hun gebruiken mee: tot op de dag van vandaag wordt een overledene binnen 24 uur begraven, in Spanje geldt dat zelfs nu nog.

Eenmaal op het terrein zie je geen rechte rijen maar een zee van verzonken grafzerken. Zo dicht op elkaar dat je er letterlijk overheen loopt. De doden liggen in verschillende lagen, want de oudste graven zonken weg in het drassige land. Namen in het Portugees, Hebreeuws of Spaans herinneren aan de diaspora van de Sefardische gemeenschap. Sommige zerken zijn rijk versierd met symbolen, andere soberder, bijvoorbeeld bij families die verbonden waren met de VOC.

Westerbork monument Beth Haim

monument voor de overledenen in Westerbork

Apartheid in de dood

Tussen de graven valt de gelaagdheid van de samenleving op: hoge heggen scheidden ooit de nakomelingen van de hogepriester Aaron van de rest, een vorm van religieuze apartheid. Aan de andere kant, enkele tot slaaf gemaakten liggen hier bij hun VOC ‘eigenaren’ begraven. Toch nog een beetje inclusief.

Het idee van “ruimen”, zoals op Nederlandse begraafplaatsen gebruikelijk, is hier ondenkbaar. De doden blijven rusten, generatie na generatie. Cremeren is verboden. Net als bloemen bij de begrafenis en opsmuk. Behalve dan bij enkele VOC bobo’s. Aan de overdadige graftombes te zien lapten zij dat verbod aan hun lederen laarzen.

Trouwens bomen en planten horen ook niet op deze Joodse begraafplaats thuis. De bomen die er staan zijn spontaan gegroeid, niet aangeplant. Omdat een graf niet meer aangeraakt mag worden na de begrafenis, groeien bomen door graven heen, zijn sommige grafzerken onleesbaar geworden en andere zijn vervuild.

Oudekerk A D Amstel

Ouderkerk aan de Amstel

Bezoek Beth Haim

Beth Haim ligt aan de Kerkstraat tegenover de Amstelkerk (hervormd) en een katholieke kerk – drie religies bijna schouder aan schouder, gescheiden door het water van de Amstel. De ingang ligt enigszins verscholen.

Bij de ingang van de begraafplaats is een videoruimte waar je een overzicht van de begraafplaats kunt bekijken.

Combineer je bezoek aan de begraafplaats met een lunch aan het water, op steenworp afstand liggen verschillende restaurants.

 

Beth Haim grafsteen

grafmonument Beth Haim

Beth Haim bankje
Amstelkerk

Amstelkerk

Zorgvlied – een spiegel van de samenleving

Zorgvliet bankje

bankje Zorgvlied

Aan de Amstel ligt Zorgvlied, misschien wel de bekendste begraafplaats van Nederland. In tegenstelling tot alle geboden en verboden van Beth Haim mag en kan hier alles.

Wandelend over Zorgvlied zie je de mens in al zijn verscheidenheid. Grafstenen dragen inscripties in het Hebreeuws, Frans, Duits, Engels, Cyrillisch en Nederlands. Er zijn oorlogsgraven, familiezuilen, maar ook intieme monumentjes voor huisdieren of voor “twee mannen in liefde verbonden”. Sommige zerken zijn sober – slechts “vader en moeder” of een familienaam – andere uitbundig, met kabouters, engeltjes, Boeddha’s of zelfs een koe.

De materialen variëren net zo sterk: wit, zwart of rood marmer, glas, een houten kruis. Symbolen van ying en yang staan naast christelijke kruisen en Joodse sterren. Elk graf is een persoonlijke verbeelding van afscheid en verdriet.

Dit is de begraafplaats van Amsterdamse beroemdheden

Hier rusten beroemdheden als Annie M.G. Schmidt (met een pen op haar grafsteen), Bobby Farrell van Boney M, Ramses Shaffy en Herman Brood. Maar de plek is veel meer dan een eregalerij van bekende Nederlanders. Tussen al die uitbundigheid liggen ook bescheiden monumenten, zoals dat van Fred Emmer, jarenlang nieuwslezer bij het NOS Journaal. Juist dat contrast maakt Zorgvlied tot een spiegel van de samenleving: van beroemd tot anoniem, van ingetogen tot uitbundig.

Een praktisch voordeel voor bezoekers: hier kun je gratis parkeren, in tegenstelling tot Huis te Vraag.

Zorgvliet grafmonument
zorgvliet wagentje
Westerbork monument Beth Haim

Huis te Vraag – een verwilderde kruidentuin

Huis te Vraag Graf

Heel anders is Huis te Vraag, een verborgen parel in Amsterdam-Zuid. De begraafplaats ontstond rond een oude herberg met dezelfde naam, maar oogt vandaag de dag meer als een verwilderde kruidentuin. Overwoekerde paden slingeren langs vervallen stenen, waar mos en klimop het overnemen.

Het is klein, stil en een tikje geheimzinnig – alsof je in een vergeten hoekje van de stad bent beland. Juist die rommelige charme maakt het bijzonder.

Praktisch detail: parkeren in Zuid is duur, dus wie wil bezoeken kan beter met de fiets of tram komen.

Grafsteen Huis Te Vraag
Deze drie begraafplaatsen laten zien hoe verschillend de omgang met de dood kan zijn. Van de eeuwenoude tradities bij Beth Haim tot de verwilderde charme van Huis te Vraag en de kleurrijke diversiteit van Zorgvlied. Wie ze bezoekt, ontdekt dat het niet alleen plekken van stilte zijn, maar ook van verhalen, geschiedenis en een glimp van de mens in al zijn facetten.
Huis te Vraag graf

Meer Amsterdam

Leestip

E-reader

Kobo abonnees kunnen het boek gratis te lezen.

In dit boek beschrijft Stefania van Lieshout haar reis naar India vanuit St. Ives, in Engeland. Er is een (vaag plan), meer een concept eigenlijk met als uitgangspunt dat de auteur niet wil vliegen om het klimaat niet nog verder op te warmen. Dus dat wordt de trein, bus of boot.

De auteur reist met haar partner vanuit Engeland naar Nederland, Tsjechië, Slowakije, Hongarije, Servië, Bulgarije, Turkije, Cyprus, Jordanië, Saoedi-Arabië, Qatar en tenslotte India.

Ze reist zonder uitgewerkt plan, dat betekent voortdurend beslissingen nemen. Potentieel dure vergissingen. Beslissingen die achteraf stom of gevaarlijk zijn, tegenvallen of anders uitpakken dan verwacht. Het is omgaan met tijd- en cultuurverschillen, communicatieproblemen met elkaar en de ander, verandering van klimaat, slaapgebrek en ander voedsel. Vaak ongemakkelijk.

Onderweg zien ze kruisraketten overvliegen in Saoedi-Arabië, in Qatar biedt een sekswerker zijn diensten aan. In India vissen koeien hun eten uit een zee van plastic. Ethische dilemma’s, culturele verschillen en politieke vraagstukken komen uitgebreid aan bod. Het is een humoristisch en soms kritisch reisverslag met veel liefde geschreven voor de mensen en de natuur onderweg.

Pin It on Pinterest