Hoe heurt het eigenlijk in Groot-Brittannië?

Anglofiel? Altijd al Brit willen worden of u ambieert een carrière als kantoortijger in Groot-Brittannië?

U bent er nog niet aan toe gekomen, uw kennis van de Engelse taal is het steenkolenniveau nog niet ontgroeid, of u bent bang dat u die typische Engelse humor niet begrijpt. Vrees niet, hieronder volgt een handleiding: ‘How to be a Brit’. Op aanvraag ook verkrijgbaar als E-book.

U wilt eerst weten, voordat u verder leest, waar mijn zogenaamde kennis op gebaseerd is? Natuurlijk dat mag. Lang geleden begon ik mijn carrière in Engeland, met een baan als ‘junior photocopier‘ (het bestaat). Gevolgd door een periode van iets onduidelijks met bonnetjes sorteren waarna ik ook nog een tijd bureaubloempje heb gespeeld.

Fast forward, drie jaar later had ik alle krochten van de Britse kantoorjungle van dichtbij bekeken. U begrijpt, de Engelse burelen hebben voor mij geen geheimen meer. Inderdaad, mijn ervaring is van ruim twintig jaar geleden. U denkt dat deze gedateerd is?

Dat dacht ik ook.

Britse tradities

Maar in de zomer van 2020 ben ik terugverhuisd naar Engeland, naar Cambridge deze keer. Nu weet ik dat er in de laatste twee decennia nauwelijks iets veranderd is. Het mooie van de Britten is dat ze aan hun tradities vasthouden, ook als bewezen is dat er veel betere systemen in gebruik zijn.

Terwijl de rest van Europa, of moet ik zeggen the continent, al eeuwenlang rechts rijdt, houden de Britten stug vol aan hun linkse afwijking, DE pond en zal the Queen in het harnas sterven ondanks dat de volgende drie generaties al staan te trappelen voor de troonopvolging. Een ander typerend voorbeeld is the imperial system versus ons metriek stelsel. Waarom zou je door tien willen delen als dat ook door …. wat ook wel weer .. kan? Jawel, een mijl bedraagt 5280 feet en 1760 yard.

Gelukkig is Brexit een feit, terug naar hoe het echt heurt.

Goed, misschien met uitzondering van Londen dan, want daar zijn ze juist weer ultrahip.

U begrijpt, de tocht over het kanaal gaat niet over een nacht ijs. Vandaar dat ik u hieronder in tien stappen klaarstoom voor het Verenigd Koninkrijk om met de potloden geslepen op de werkvloer te arriveren so to speak.

1. Britse televisie

Alle succes begint met een goede voorbereiding. Dus ken uw klassieken! Vergeet Shakespeare en de gezusters Bronte.

BBC, het Britse Televisie en nieuwsnetwerk is uw vriend in deze. Een tv, een comfortabele bank en een paar zakken chips is al wat nodig is. U huurt of haalt via het internet de volgende series in huis:

• Blackadder: voor het historisch perspectief.
• Monthy Python: kennis van de Britse samenleving in het algemeen.
• Absolutely Fabulous: sociale regels en etiquette.

The office

Deze serie is de kroon op uw huiswerk. De werkvloer, de foute baas, de irritante collega. The office is ongemakkelijk, scheurend en tenenkrommend in beeld gebracht. Let op dat u hier de enige echte selecteert. De serie met Ricky Gervais, niet het slappe Amerikaanse aftreksel. Het kijken van deze series doet u op uw gemak, in de weekeinden voor uw vertrek.  Waarschijnlijk denkt u comedy te zien. Dat is onjuist. Dit is Groot-Brittannië onder het vergrootglas.

2. Vertrek naar Engeland

Vanzelfsprekend hebt u inmiddels uw middelbare schoolkennis van de Engelse taal opgefrist. Goed, u stapt uit het vliegtuig, van de trein of de boot af, hop uw nieuwe vaderland in. U hebt een paraplu in de aanslag en Google translate als shortcut op de smartphone geïnstalleerd.

Het leven kan beginnen.

A cooked breakfast

3. Engels ontbijt

Dat begint uiteraard met een cooked breakfast (gebakken eieren, spek, worstjes, toast en witte bonen in tomatensaus). Als goed ingeburgerd Brit weet u dat een continental breakfast (jam, toast, koffie) gelijk staat aan geen ontbijt.

A full English breakfast mag dan wat zwaar op de maag liggen, maar dat extra laagje lard, wat u zo geleidelijk aan uw lichaam toevoegt, zorgt voor de broodnodige bescherming tegen het grijze, klamme weer.

4. Een pubmeal

Op zondag gaat u naar de lokale kroeg (The King’s head, Bedford arms of the Pig and Whisle) voor een Sunday roast. De rest van de week kunt u genoegen nemen met fish and chips en als toetje een goddelijke brownie of sticky toffee pudding.  Dit alles is beslist een verrijking op het Nederlandse gaarkeuken model.

Lekker gemakkelijk denkt u nu.

Nou, nee.

Ook een bezoek aan een pub zit vol met de spreekwoordelijke valkuilen. Om te beginnen de chips, de frieten: deze eet u niet met mayonaise, maar met vinegar (azijn). Het bier wordt lauw geserveerd en de koffie slap. Oploskoffie is volkomen acceptabel en de thee is veel te sterk, with milk of course.

Jolly good.

5. Typisch Brits

Aan de eerste levensbehoeftes is nu voldaan. Vervolgens is het tijd voor een sanitaire stop. Dit is niet moeilijk, maar wel bijzonder. De vloer van de badkamer is bij voorkeur bekleed met een hoogpolig bloemetjestapijt want dat is lekker warm (dat klamme weer, weet u nog). Dit is ook het geval in horecagelegenheden, waar dronken Britten nogal eens naast het potje willen piesen.

Geeft niets, alles went. Behalve het feit dat een mengkraan nog steeds op plekken als een moderne malligheid wordt gezien. Koud water komt dus uit de koude kraan en heet water uit de andere. Op de Engelse plee is er no such thing as tepid water. U heeft nu de keus uit: stoïcijns met ijskoud water uw handen wassen of ze te laten verbranden met gloeiend heet water.

Dat brengt me meteen op het volgende punt:

6. The stiff upper lip

Nog zo’n European foolishness: gevoelens, deze bestaan alleen om onderdrukt te worden. Huilen, schreeuwen, hard lachen, allemaal not done. In het openbaar is er slechts een correcte stand voor uw emoties en die staat op uit. De Titanic gaat dan wel ten onder, maar het orkest speelt door. Dat werk.

Een publiekelijk minachtend lachje kan nog, maar daar houdt het dan wel bij op. Indien nodig kunt u altijd iemand op zijn nummer zetten door backstabbing (mes in de rug), maar u blijft beleefd ook in het verkeer en bij het openbaar vervoer.

7. Britse beleefdheid

De Brit doet niets liever dan een rij vormen. Het is een aangeboren afwijking, net zoiets als een hond nu eenmaal altijd achter die stok zal aanrennen. Bij de bus, de gemeente of voor de ingang van een nachtclub, hij vormt een rij, zelfs als er maar één persoon is. Daar kan hij niets aan doen, het zit in zijn bloed.

Dus doe het niet, die ellenboog in de zij van uw medepassagier die ook graag een zitplaats in de trein wil bemachtigen (behalve als het een mede-Nederlander betreft dan is het weer wel oké). In het onwaarschijnlijke geval dat iemand probeert to jump the queue, plaatst u een onderkoelde opmerking tegen die voorkruipende oude taart: “of course, age before beauty” (als voorgaande niet van toepassing op uw uiterlijk kunt u schoonheid vervangen met bijvoorbeeld intellect of health).

If everything else fails, toch even die ellenboog met een welgemeend ‘excuse me’.

8. Golf is volkssport nr.1

In uw vrije tijd wilt u er ook bij horen? Dat kan, behalve in de pub vindt u de Brit bij het rugbyveld, de tennisbaan of op de golfcourse. Vooral dat laatste is echt een sport voor iedere Tom, Dick and Harry.

Golf is een soort alternatief voor een hond. Een reden om op een regenachtige zondag toch buiten te komen. In tegenstelling tot Nederland hoeft een nine-hole geen arm and leg te kosten. Indien uw armlastig bent ga dan in het weekeind naar een pitch & putt. Voor vijf pond maakt u al een rondje in weer en wind.

9. Vakantie aan de Britse kust

Als rechtgeaarde Brit spreekt u natuurlijk alleen Engels. Dit houdt in dat toekomstige vakanties alleen in eigen land gehouden kunnen worden. U gaat dus naar een ghastly seaside resort, zoiets als Scheveningen, maar dan met eindeloze gokhallen, kermisattracties en fish & chips kramen om in de kou aan het strand te gaan liggen.

 Dit heeft bovendien als prettig gevolg dat u blij bent om weer naar huis te mogen aan het einde van uw verblijf, zeker na Brexit.

10. Het Engelse klassensysteem

U heeft uw huiswerk gemaakt en weet dat in het Engels er niet zoiets als een U-vorm bestaat. Als gevolg hiervan lijkt het alsof iedereen elkaar tutoyeert. Op kantoor spreekt men elkaar ongeacht hiërarchische rang met de voornaam aan. Met andere woorden, de taal maakt geen onderscheid. Nu wordt u hierdoor waarschijnlijk misleid om te denken dat Groot-Brittannië een klasseloze maatschappij is.

Don’t be fooled by this. Niets is minder waar.

In een land waar een blad als ‘Horse & Hound’ (sinds 1884) met onderwerpen zoals de vossenjacht en raspaarden nog steeds het lijfblad is van de upper class zijn de rangen en standen duidelijk gedefinieerd. Ook hier is de BBC de reddende engel. Om u niet in onzekerheid te laten over tot welke klasse u behoort, kunt u hier klikken om een test doen. 

Opdat u zich niet per ongeluk in de verkeerde sociale klasse begeeft.

God forbid.

Bent u lower class, maar ambieert u een stapje hoger op de maatschappelijke ladder? U bent een zogenaamde social climber? Lees dan het onvolprezen boek van Josephine Rombouts: “Terug naar Cliffrock Castle”.

Oh ja, en vergeet vooral niet om zo’n heerlijke afternoon tea te nuttigen als je on the British Isles bent.

Succes.

Meer Engeland