Ik vertrek uit Spanje

Hallo,

Ik zou graag in een subtropisch klimaat willen leven, Malaga,  dus.

Ik kan niets, ik spreek geen Spaans, verder heb ik geen ervaring of iets gestudeerd.

Waar is veel vraag naar wat banen betreft in de regio Malaga? Bij voorbaat dank voor de informatie.

Groetjes,

Joris

OK, het zijn niet precies de woorden die hij gebruikte, maar het is wel de strekking van een email die ik niet zo lang geleden ontving.

Dit is geen uitzondering, met enige regelmaat ontvang ik een dergelijk verzoek om informatie. Nu is Joris* nog jong, hij is nog geen 25 jaar oud. Enige onwetendheid is hem vergeven.

Werken in Spanje

Als ik hem dan vertel dat de jeugdwerkloosheid in Andalusië 63% is (bron), weerhoudt dit hem niet om toch deze kant op te reizen.

Want waarom zou het hem niet lukken?

Tenslotte vindt blijkbaar 37% van de Spaanse jongeren wel werk in deze streek. Nou scheelt het dat zij een lokaal netwerk hebben. Het is immers een land waar het hebben van de juiste kruiwagen (enchufe) nog steeds belangrijk is voor het bereiken van enig zakelijk succes.

Natuurlijk, het zou zomaar kunnen dat Spaans als moedertaal ook nog iets te maken heeft met het vinden van een baan. Misschien zijn deze jongeren wel diegenen die toevallig ook nog een vak hebben geleerd. Je weet het niet hè.

Zwarte economie

Als Joris flink zijn best doet, vindt hij waarschijnlijk wel ergens een baantje in de horeca. Dat dit slecht betaald is en zwart is, dat geeft niets. Hij is tenslotte nog jong en gezond. Dus wordt hij niet ziek en aan zijn pensioen hoeft hij gelukkig nog lang niet te denken. Dat treft, want doordat hij niet geregistreerd staat bij de seguridad social is hij niet verzekerd.

Als hij er na het toeristenseizoen bij het Café de Tierelier uitgegooid wordt, dan heeft hij in ieder geval een leuke tijd gehad. Met een beetje geluk en beleid (en daar twijfelen we bij Joris niet aan) heeft hij genoeg gespaard voor een ticket naar huis. Zo niet, dan is er altijd pa nog die het geld kan voorschieten. Een niks-aan-de-handje dus.

Emigreren als gezin

En dan zijn er de gezinnen die hun droom verwerkelijken om naar Spanje te emigreren. Ze komen in alle soorten en maten, ook hoogopgeleid met flink wat werkervaring. Ze spreken wellicht een woordje Spaans en als het even meezit hebben ze een financiële buffer, waarmee ze de eerste onzekere maanden kunnen overleven.

Moet kunnen, ook met de (reguliere) werkloosheid die op het moment rond de 35% schommelt.

Deze mensen gaan niet in loondienst, nee zij starten een eigen zaak (vul in) een B&B/restaurant/café/coach/makelaar. Hierdoor zijn ze onfhankelijk van de arbeidsmarkt. Dat de ervaring die ze in Nederland hebben opgedaan in een totaal ander vakgebied ligt, mag geen belemmering zijn.

De Spaanse economie zit weliswaar al jaren in het slop, maar dat maakt niet zoveel uit want de verwachte clientèle zal voornamelijk Nederlands zijn.

Kosten levensonderhoud

Ze zijn erop voorbereid dat het financieel allemaal wat minder zal zijn dan in Nederland en zijn daar tevreden mee. Bovendien zijn de kosten van levensonderhoud in Spanje een stuk lager dan thuis. De consumentenprijzen liggen bijna 30% onder het Nederlandse niveau en voor een huurhuis betaal je zelfs 59% minder (bron).

Mañana

Een typisch voorbeeld van een dergelijk gezin zijn Anita en Christiaan, die hier in 2005 naar toe zijn gekomen, met hun kinderen, Emma en Maurits. De kinderen gaan naar de Spaanse school en zijn binnen een paar maanden ingeburgerd. De eerste jaren gaat het prima met het hen.

De B&B loopt weliswaar niet helemaal zoals verwacht, maar met zijn tweeën verdienen ze genoeg om rond te komen. Christiaan klust wat bij op het internet, Anita vindt na enige tijd een baan bij de lokale super. Het is niet haar ideale baan, maar hé het brengt het broodnodige geld in het laatje.

Ze voelen zich geluksvogels, ondanks dat hun spaarpotje steeds leger begint te raken.

De relaxte sfeer, de zon, de natuur, het maakt veel goed.

Salarissen Andalusië

De kinderen groeien op tot leuke tieners, hun wensen groeien met hen mee in hetzelfde tempo. Maurits wil een iPhone en geld hebben om te gaan stappen. Dochterlief is behoorlijk slim, ze maakt plannen om te gaan studeren.

Wat nu?

De kosten mogen hier dan een stuk lager zijn dan in Nederland, dat geldt ook voor de salarissen, die zijn al gauw 25 procent lager dan in Nederland (bron). Het blijkt steeds moeilijker om rond komen, laat staan een dure studie te bekostigen. Toch willen Christiaan en Anita hun dochter niet de kans ontnemen om te gaan studeren.

Meldt Emma zich in Spanje aan voor de universiteit of toch maar liever in Nederland? Haar ouders willen liever dat ze teruggaat in de hoop dat haar de werkloze toekomst van haar klasgenootjes bespaard blijft.

Is het wellicht een optie om met het hele gezin terug te keren naar de moederschoot?

Huizenmarkt Spanje

Helaas, het budget laat een terugkeer naar het vaderland niet zomaar toe. Het voornaamste struikelblog is het huis. Ze hebben dit voor het uitbreken van de financiële crisis gekocht. Nu kunnen ze er alleen vanaf door een groot verlies te nemen.

Ongeacht wat de makelaars beweren, de Spaanse huizenmarkt ligt nog steeds op zijn gat en de prijzen zijn sinds 2008 enorm gedaald (bron), terwijl de hypotheeklasten gewoon op de oude voet doorgaan.

Christiaan besluit om samen met zijn dochter naar Nederland te gaan. Zij gaat op kamers en hij gaat door de week in Nederland bij zijn ouders wonen om zo wat meer te gaan verdienen. Hiermee kan hij de studie van zijn dochter bekostigen. Als herintreder begrijpt hij dat terugkeer naar een baan op het zelfde niveau als vroeger lastig wordt. Hij is er immers al een aantal jaren uit geweest. Hij zal een stapje terug moeten doen.

Het is gelukkig maar voor een relatief korte periode. Over een jaar of vier is Emma (financieel) de deur uit en dan kunnen ze eindelijk echt gaan genieten van hun plek onder de zon.

En Maurits?

Die stuurt een whatsappje naar Nederland of ze nog een baan voor hem hebben.

* Joris is een pseudoniem