Het lurkend moeras De Groote Peel

Nationaal Park De Groote Peel

Het bordje aan de ingang van het natuurpark klinkt veelbelovend:

WAARSCHUWING

De dieren die in dit gebied grazen, kunnen onvoorspelbaar reageren

• Kuddes niet doorkruisen
• Houd minimaal 25 meter afstand
• Laat de dieren met rust
• Voer en aai de dieren niet

BETREDEN OP EIGEN RISICO

Spannend!

Open vlakten en heidevelden

De Groote Peel lijkt op het eerste gezicht een stukje Afrika in Nederland; een uitgestrekte savanne. Zonder het bijbehorende weer helaas, maar met als extraatje drijfzand. Gevaarlijke dieren, een lurkend moeras. Hier stond ik als kind al doodsangsten uit. Stel je voor dat je van het pad afdwaalt, dan zak je onherroepelijk weg in het moeras.

Plassen en moerassen

Achteraf schijnt dat wel mee te vallen, de enige persoon van wie ik met zekerheid weet dat hij hier verdronken is, is een Romein en dat was bijna tweeduizend jaar geleden. Zijn helm is gevonden in dit gebied door een turfsteker in 1910 (bron).  De Romeinse helm is het te bewonderen in het Museum van Oudheden in Leiden.

Maar goed, je weet het niet hè, waarschijnlijk verdrinken er wel meer gasten. Daar hoor je dan natuurlijk nooit meer wat van.

Dit is meteen een tip voor potentiële moordenaars, de veenmeren zijn de aangewezen plek om een lijk te dumpen. De zwarte plassen kolken en bruisen, het is een ontoegankelijk gebied diep in de Peel. Om de meren te bereiken moet je na het doorkruisen van de open vlakte (doe dat ’s nachts), eerst verschillende modderpaden trotseren en vervolgens een beverdam over. Geen mens die het water vrijwillig ingaat om de boel eens lekker te inspecteren.

Bossen

Het bos is weg van de snelweg, aan de rand van het natuurreservaat zie je hoogstens een kerktoren in de verte. Verder niets, even respijt van het dichtgetimmerde Limburgse landschap waar je tegenwoordig geen kant meer op kunt. Overal zijn fietspaden, vluchtheuvels, verkeersdrempels, voorgebaande rotondes. Het houdt niet op, behalve hier dan in de bossen van dit vogelparadijs.

Vogelgebied

De Peel is een internationaal erkend ‘wetland’, qua belang vergelijkbaar met andere vogelbroedplaatsen binnen en buiten Europa, zoals Donana in Spanje, de Limika Baai in Finland en de backwaters van Kerala in India. De vogels zijn weliswaar minder exotisch dan op sommige andere plekken, maar qua hoeveelheid en variëteit doen ze goed mee.

Jaarlijks bezoeken ongeveer 200 verschillende soorten vogels dit gebied; waarvan bijna honderd in het voorjaar hier Rust, Reinheid en Regelmaat voor hun nageslacht vinden. De kokmeeuw is het meest luidruchtige exemplaar van het gevogelte. Bijzondere broedvogels zijn de geoorde fuut, nachtzwaluw en roerdomp. De kraanvogel komt even op bezoek in de herfst, de klapekster overwintert, de rietgans en de kolgans zijn vaste klanten van dit ontspanningsoord.

Grazers

Dat is natuurlijk allemaal prachtig, maar wij zijn eigenlijk op zoek naar die grote gevaarlijke beesten. Jawel, we zien een paar reeën. Niet meteen het aller-gevaarlijkste dier. Op het allerlaatste moment net als we de hoop opgeven, vinden we ze: de verschrikkelijke levensgevaarlijke paarden.

De beesten hebben een schofthoogte vergelijkbaar met een konijn, vooruit een Vlaamse Reus. Toch nog even een angstig momentje.

We overleven het, waarvan akte middels dit blog.