Bodegas Bentomiz in Sayalonga

Het verlaten zandpad loopt dood op een steile afgrond. Geen hek, geen vangrail. Er zit niets anders op dan te keren met minimale ruimte om te manoeuvreren.

Nederlandse wijntelers in Malaga

Het pad is uitgestorven, niemand die me kan helpen met de afstand in te schatten. Maar het lukt, ik overleef het. Terug op de kronkelende bergweg vind ik  drie kilometer verder eindelijk de juiste afslag naar ‘Bodegas Bentomiz‘.

De wijngaarden van de Nederlanders Clara Verhey en André Both liggen bij het pittoreske dorpje Sayalonga in de Axarquia, een bergstreek in de provincie Malaga. Had ik minder trillend achter het stuur gezeten, dan had op dit blog een foto gestaan van het plaatsje. U zult me moeten geloven dat het mooi is.

Maar Sayalonga is niet de aanleiding tot dit stukje. De reden dat ik me in dit avontuur gestort heb, is dat twee wijnminnende Spanjaarden me onafhankelijk van elkaar vertelden dat ik eens moet gaan kijken bij deze Bodega omdat het wel een heel bijzondere plek is.

Prijswinnende wijnen uit Andalusië

Nog een paar honderd meter langs een ravijn en ik ben er eindelijk, licht hyperventilerend stap ik uit de auto. André staat klaar om me te verwelkomen voor de toer. Terwijl we wachten op de andere gasten stel ik mijn eerste vraag:

“Hoe doe je dat wijnboer worden als Nederlander, zonder enige noemenswaardige ervaring in de business?” Het begint allemaal met veel drinken, is het antwoord, liefst vanaf jonge leeftijd.

Hmm, ik weet het niet.

Ik ken wel meer stevige innemers. Weliswaar geen wijndrinkers, maar ik zou ze ook geen bierbrouwerij of whiskystokerij toevertrouwen. Hier zit vast meer achter. Dat blijkt gaandeweg het bezoek ook wel.

Wat begon als een hobby naast een goedlopend bouwbedrijf werd in 2004 professioneel aangepakt. Een gespreid bedje werd ingeruild voor een onzekere toekomst.  Daarbij kwam het eerder verdiende geld goed van pas.

Een wijnbedrijf begin je namelijk niet zomaar.

Ariyanas wijn

Aan kwaliteit hangt een prijskaartje. Het is een miljoeneninvestering geweest:  de apparatuur, de druiventeelt en het gebouw. Zelfs de gebruikte wijnvaten zijn duurder dan in deze bedrijfstak gebruikelijk is.

De houtlagering voor de rode wijnen gaat uitsluitend op Franse eik. Deze kost natuurlijk een stuk meer dan de veel gebruikte goedkopere Amerikaanse houtsoort, maar is wel een stuk subtieler. Volgens Clara (note for the NSA, not my words) zijn Amerikanen nu eenmaal wat luidruchtiger en hebben de neiging tot overheersen.

De Bodega produceert wijn onder de merknaam Ariyanas. Deze is niet goedkoop, bij de distributeur kost een fles tussen de 16 en 20 euro, maar dan heb je ook wat. De behaalde prijzen en jubelende expert-beoordeliingen zijn teveel om hier op te noemen.

Een kleine selectie:

• De Naturalmente Dulce gemaakt van Moscatel is in 2013 uitgeroepen door Sobremesa tot beste zoete wijn van Spanje.
• Verschillende sterrenrestaurants in Spanje, Nederland, België en Duitsland hebben de wijn op hun kaart staan.
• De belangrijkste hiervan is het driesterrenrestaurant El Celler de Can Roca in Girona die al drie jaar op rij een van de wijnen in het menu degustación  heeft opgenomen.

Goede wijn behoeft geen kurk

Mijn favoriet is de David, een zoete wijn, waarbij de gisting op natuurlijk wijze is gestopt, zonder daar extra alcohol aan toe te voegen zoals bijvoorbeeld bij Port wel gebeurt. Lekker bij wild, kaas en jawel nog een van mijn favorieten, chocola.

De flessen hebben een glazen dop in plaats van een kurk. Voor de Nederlanders onder ons, een uitkomst want deze is herbruikbaar. Dus mocht de fles niet in één keer opgaan (onwaarschijnlijk) dan kan die met de dop afgesloten worden tot de volgende keer.

Er zit nog meer in het vat

De plannen zijn nog niet af. Binnen afzienbare termijn, waarschijnlijk nog voor het eind van het jaar opent de Bodega een restaurant in het gebouw. De lunch zal zoveel mogelijk ‘cero (nul) kilometer’, organisch geproduceerd en uitsluitend op inschrijving verkrijgbaar zijn.

Een bezoek aan de bodega is nu ook al mogelijk.  In de rondleiding is behalve het wijn proeven vooral het gebouw interessant.

De fabriek is gebouwd in leisteen zodat het zoveel mogelijk opgaat in de omgeving, in Bauhaus stijl. We hebben het hier niet over de grossier in bouwmaterialen, maar over de expressionistische architectuur met strakke lijnen, een eenvoudige vorm en hoge functionaliteit.

Voor de prijs hoef je het in ieder geval niet te laten. Een tapastour kost € 9 per persoon, een rondleiding en proeverij vijf euro.

En met een paar slokken wijn op is de terugweg een fluitje van een cent.