Wie ooit in juni een Malagueño mango heeft geproefd kan nooit meer terug naar het houterige exemplaar dat in Nederland verkocht wordt onder deze naam. Sappig, zoet, goddelijk op zichzelf en gegarandeerd een succes in een fruitsalade of in zelfgemaakt ijs.

Het lekkerst vers, op de dag met zorg uitgezocht door de groenteboer die bij aankoop vraagt: “zijn ze voor vandaag of voor morgen” om zo de juiste mate van rijpheid te bepalen.

Verse producten

Niet alleen in zonaanbiddend fruit komt “La vida dulce” tot uiting. Waar in de Westerse samenleving voedsel beneden in Maslow’s behoeftepiramide staat, is in Andalusië de kunst van het eten naar het hoogste plan getild. Zo is het kiezen van de juiste kaas een belangrijke vaardigheid voor de ama de casa.  Een simpele vraag naar een halve kilo Manchego bij de locale super volstaat niet. De winkeljuffrouw neemt haar tijd. Het selectieproces begint met een gesprek over de soort geiten, schapen- of koeienkaas. Dan volgt de streek van herkomst, de mate van rijpheid en zachtheid voordat het uiteindelijke beslissing valt.

Kortom de lat ligt hoog en niet alleen voor de voedselprofessionals. Zo blijkt als mijn partner een etentje voor vrienden verzorgt. Het menu bestaat uit een ansjovis amuse, een entree met verse oesters en als hoofdgang gevulde inktvis. Het dineetje valt in goede aarde. Tot dat de vraag valt:

 ” En waar heb je de vis gekocht?”

Het antwoord “bij Mercadona” (de plaatselijke supermarkt) veroorzaakt een pijnlijke stilte. Snel stappen onze Spaanse gasten over op een minder beladen onderwerp. Na twintig minuten over koetjes en kalfjes gebabbeld te hebben komt het gesprek voorzichtig terug op de visaankoop. Subtiel maakt Victoria ons duidelijk dat mariscos (zeevruchten) nooit, maar dan ook nooit bij de supermarkt gekocht horen te worden. Dit vindt plaats op de Mercado Atarazanas, het liefst bij Manolo’s kraam en niet op maandagmorgen, want dat is nog de vangst van zaterdag.

Lekker eten is de norm. Behalve bij het brood! Daar bakken de Spanjaarden dus helemaal niets van. Het kleffe fabrieksspul wat door moet gaan voor bruin brood of de harde witte broodjes die je binnen 10 minuten kaakklem opleveren kunnen niet op tegen een snee Nederlands volkorenbrood of tijgerwit zo van de warme bakker. Gelukkig maar, blijft er toch iets over om naar Nederland terug te verlangen.

 _____________

Mercado Atarazanas aan Calle Atarzanas is een recentelijk gerestaureerd overdekte neo-islamitische markt (1876 – 1879) met glas-in-lood op vijf minuten lopen ten noorden van Alameda.

Dit blog volgen

[wysija_form id=”7″]